Wiadomości astronomiczne z internetu

Ciekawostki i postępy w dziedzinie astronomii
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Niebo w ostatnim tygodniu maja 2020 roku
2020-05-26. Ariel Majcher
Kończy się piąty miesiąc roku i już tylko przez 4 tygodnie dzień będzie się wydłużać, a potem zacznie skracać. Wraz z końcem miesiąca z wieczornego nieba znika planeta Wenus, a jeszcze przed pierwszym dniem lata zniknie z niego planeta Merkury i zachodnia część nieboskłonu pozostanie bez jasnych ciał Układu Słonecznego przez kilka miesięcy, aż do późnej jesieni, gdy dotrą tam planety Jowisz i Saturn. Na razie dwie największe planety krążące wokół Słońca można obserwować na niebie porannym, gdzie powoli szykują się do lipcowych opozycji. Z coraz większego dystansu towarzystwa obu planetom dotrzymuje coraz jaśniejszy Mars. Na wieczornym niebie rozgościł się już Księżyc, który zacznie tydzień niedaleko Merkurego i Wenus, podążając w kierunku pary planety Jowisz-Saturn, ale dogoni je dopiero za kilkanaście dni. Natomiast do końca bieżącego tygodnia Srebrny Glob przejdzie przez I kwadrę. Oczywiście nie należy zapominać o sezonie na obłoki srebrzyste i zjawisko łuku okołohoryzontalnego, dwóch dość rzadkich zjawisk (zwłaszcza drugie z nich), widocznych u nas tylko od połowy maja do końca lipca.
Planetę Wenus można jeszcze wypatrzeć w pierwszym dniach tygodnia zaraz po zachodzie Słońca bardzo nisko nad północno-zachodnim widnokręgiem. 3 czerwca Wenus przejdzie przez koniunkcję dolną ze Słońcem i przeniesie się na niebo poranne. Jednak tam póki co ekliptyka jest nachylona niekorzystnie i do wyłonienia się Wenus z zorzy porannej trzeba poczekać do lipca. Ominie nas tym samym najciekawszy okres widoczności porannej, gdy tarcza Wenus jest największa i jednocześnie najcieńsza. Warto zatem wykorzystać jeszcze te ostatnie dni na odnalezienie planety, której tarcza ma obecnie średnicę ponad 55″ i fazę zaledwie 2%. Do przekonania się o tym naocznie wystarczy nawet najmniejsza lornetka. Jednak odnalezienie Wenus jest już trudne: planeta godzinę po zachodzie Słońca w poniedziałek 25 maja znajdowała się na wysokości 2,5 stopnia, dobę później — już o stopień niżej, zaś w środę 27 maja — na wysokości 0,5 stopnia.
Nieco wyżej po nieboskłonie wędruje planeta Merkury. Ta z kolei 4 czerwca osiągnie maksymalną elongację wschodnią, wynoszącą 24°. Merkury godzinę po zachodzie Słońca zajmuje pozycję na wysokości ponad 6°, a w trakcie tygodnia jasność planety spadnie z -0,3 magnitudo w poniedziałek do +0,3 w niedzielę. W tym samym czasie tarcza planety zwiększy średnicę z 6,5 do 7,5 sekundy kątowej i zmniejszy fazę z 59 do 45%. Merkurego można wykorzystać, jako wskazówkę do odnalezienia Wenus: druga planeta od Słońca znajduje się na niebie na godzinie 4:30 względem pierwszej, kilka stopni od niej.
W poniedziałek 25 maja niedaleko obu planet wędrował powracający na wieczorne niebo Księżyc. Tego wieczora Srebrny Glob prezentował tarczę w fazie 9% i zajmował pozycję 15° na wschód od Merkurego. Kolejnego wieczora Księżyc pozostanie na tle gwiazdozbioru Bliźniąt, wędrując niewiele ponad 5° od Polluksa, najjaśniejszej gwiazdy konstelacji. Faza jego tarczy zdąży urosnąć do 16%.
Środę 27 maja naturalny satelita Ziemi spędzi w gwiazdozbiorze Raka, przecinając północy bok trapezu gwiazd czwartej i piątej wielkości, otaczającego jasną gromadę otwartą gwiazd M44. Do tego dnia tarcza Księżyca zwiększy fazę do 25%, a samą gromadę da się odnaleźć nieco ponad 1° od brzegu księżycowej tarczy.
Ostatnie dni maja Księżyc spędzi w gwiazdozbiorze Lwa i Panny. W czwartek 28 maja i w piątek 29 maja Srebrny Glob odwiedzi najjaśniejszą gwiazdę Lwa, Regulusa. Najpierw znajdzie się niecałe 10° na północny zachód od niej, a potem 6° na wschód, prezentując tarczę w fazie odpowiednio 36 i 47%.
W nocy z 29 na 30 maja Księżyc przejdzie przez I kwadrę, a do wieczora jego faza zdąży zwiększyć się do prawie 60%. Jakieś 8° nad nim znajdzie się Denebola, druga co do jasności i najbardziej na wschód wysunięta gwiazda głównej figury Lwa. Ostatniego wieczora tego tygodnia Srebrny Glob wejdzie już do gwiazdozbioru Panny i w fazie około 70% zbliży się na 7° do Porrimy, jednej z jaśniejszych gwiazd tej konstelacji.
Para planet Jowisz-Saturn pokazuje się na nieboskłonie już około północy i do godziny pokazanej na mapce dotrą do południowej części nieboskłonu, wznosząc się na wysokości mniej więcej 15°. Obie planety poruszają się już ruchem wstecznym, a obecnie dzieli je dystans 5°. Jasność Jowisza do końca tygodnia zwiększy się do -2,6 wielkości gwiazdowej, przy tarczy o średnicy 45″. Druga z planet świeci blaskiem +0,4 magnitudo, a jej tarcza ma średnicę 18″. Maksymalna elongacja Tytana, największego księżyca Saturna, tym razem zachodnia, przypada we wtorek 26 maja.
• 25 maja, godz. 2:16 – wyjście Ganimedesa zza tarczy Jowisza (koniec zakrycia),
• 25 maja, godz. 2:18 – wyjście Io zza tarczy Jowisza (koniec zakrycia),
• 25 maja, godz. 2:22 – zejście Europy z tarczy Jowisza,
• 29 maja, godz. 2:32 – wyjście Kallisto zza tarczy Jowisza (koniec zakrycia),
• 31 maja, godz. 3:36 – wejście cienia Io na tarczę Jowisza,
• 1 czerwca, godz. 0:02 – wejście cienia Europy na tarczę Jowisza,
• 1 czerwca, godz. 0:50 – Io chowa się w cień Jowisza, 17″ na zachód od brzegu tarczy planety (początek zaćmienia),
• 1 czerwca, godz. 1:56 – wejście Europy na tarczę Jowisza i jednoczesne wyjście Ganimedesa z cienia planety 6″ na zachód od tarczy Jowisza (koniec zaćmienia),
• 1 czerwca, godz. 2:24 – Ganimedes chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
• 1 czerwca, godz. 2:50 – zejście cienia Europy z tarczy Jowisza,
• 1 czerwca, godz. 4:04 – wyjście Io zza tarczy Jowisza (koniec zakrycia).
Szczególnie warto zwrócić uwagę na noc z 31 maja na 1 czerwca. Początkowo widoczne wtedy będą trzy księżyce galileuszowe: Kallisto daleko na wschód od Jowisza, Europa po stronie wschodniej oraz Io po stronie zachodniej (Ganimedes zanurzony w cieniu swojej planety macierzystej i wędrujący kilka sekund kątowych od Io). Już od wschodu układu Jowisza po jego tarczy wędruje cień Europy. W trakcie nocy najpierw Io schowa się w cień Jowisza i wtedy widoczne pozostaną dwa księżyce po stronie wschodniej, a potem jednocześnie Europa wejdzie na tarczę planety, a Ganimedes wyjdzie z jej cienia i dalej pozostaną dwa widoczne księżyce: Kallisto daleko po stronie wschodniej i Ganimedes tuż przy tarczy, na zachód od niej. Jakby tego było mało pół godziny później Ganimedes schowa się za tarczę Jowisza, pozostawiając samotną Kallisto. Ale jeszcze przed wschodem Słońca Io wyjdzie zza tarczy Jowisza i po stronie wschodniej pokaże się drugi księżyc.
Animacja pokazuje położenie Księżyca oraz planet Wenus i Merkury w ostatnim tygodniu maja 2020 r. (kliknij w miniaturkę, aby powiększyć). StarryNight

Mapka pokazuje położenie Księżyca w ostatnich dniach maja 2020 r. (kliknij w miniaturkę, aby powiększyć). StarryNight

Mapka pokazuje położenie planet Jowisz, Saturn i Mars w ostatnim tygodniu maja 2020 r. (kliknij w miniaturkę, aby powiększyć). StarryNight
https://news.astronet.pl/index.php/2020 ... 2020-roku/
Załączniki
Niebo w ostatnim tygodniu maja 2020 roku.jpg
Niebo w ostatnim tygodniu maja 2020 roku2.jpg
Niebo w ostatnim tygodniu maja 2020 roku3.jpg
Niebo w ostatnim tygodniu maja 2020 roku4.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Spojrzenie w czerwcowe niebo 2020
2020-05-25
Czerwiec to czas najkrótszych nocy oraz pięknych świtów i zmierzchów, dogodnych dla obserwacji nieba i ostatnich wiosennych spacerów. Mamy zatem krótkie ciepłe noce, które co prawda nie sprzyjają obserwacjom astronomicznym, ale są cenne dla miłośników nieba.
Tegoroczne astronomiczne lato rozpocznie się nocną porą, w sobotę 20 czerwca o godz. 23:44, gdy Słońce w swej rocznej wędrówce po ekliptyce oddali się najbardziej na północ od równika niebieskiego, osiągając punkt przesilenia letniego, zwany też punktem Raka. W tym dniu w Krakowie Słońce - w chwili przejścia przez południk - góruje nad horyzontem na wysokości prawie 63 i pół stopnia. Wzejdzie tego dnia o godz. 4:30, a zajdzie o 20:53, zatem dzień będzie trwał 16 godzin i 23 minuty; będzie to najdłuższy dzień (i najkrótsza noc) tego roku, dzień ten będzie dłuższy od najkrótszego dnia w Krakowie aż o 8 godzin i 18 minut.
Słońce
Najwcześniej Słońce wzejdzie już w dniu 15 czerwca (godz. 4:30), i takich wczesnych wschodów Słońca będziemy doświadczać przez 8 kolejnych dni. Najpóźniej zajdzie 19 czerwca (godz. 20:53), i tak późnych zachodów Słońca będzie aż 12. Dni, w których Słońce będzie najdłużej nad horyzontem, doświadczymy przez cały tydzień od 17 do 24 czerwca. W tym też okresie, na św. Jana (24 VI), często padają obfite deszcze. Po tegorocznej suchej wiośnie być może także się pojawią. Na Dzień Dziecka Słońce wzejdzie o godz. 4:36, a zajdzie o 20:41, dzień ten będzie trwał 16 godzin i 5 minut; będzie jeszcze krótszy o 18 minut od najdłuższego dnia roku. Natomiast ostatniego czerwca Słońce wzejdzie 4:34 i schowa się pod horyzontem o godzinie 20:53. Ten dzień będzie już niezauważalnie krótszy od najdłuższego dnia roku - o 4 minuty.
Aktywność magnetyczna Słońca w czerwcu będzie na niskim poziomie, jedynie co nieco podwyższona w ostatniej dekadzie miesiąca. Pamiętajmy, iż obserwacje plam na Słońcu prowadzimy wyłącznie przy zastosowaniu odpowiednich filtrów spektralnych, lub rzutowanego na ekran obrazu Słońca z lunety. Zainteresowanych takimi obserwacjami naszej gwiazdy zapraszamy (jeśli zniesione zostaną restrykcje związane z pandemią) na dziedziniec Szkoły Podstawowej, obok przebudowywanego Młodzieżowego Obserwatorium Astronomicznego w Niepołomicach, gdzie w pogodne dni będą organizowane specjalne pokazy Słońca. Ponadto w niedzielę 21 VI wystąpi obrączkowe zaćmienie Słońca (początek o świcie w Afryce, potem kolejno w południowo-wschodniej Europie, Azji i w Mikronezji, u nas niewidoczne).
Księżyc
Księżyc powita lato w nowiu. Bardzo krótkie, ale bezksiężycowe noce będziemy mieli na przełomie 3 i 4 tygodnia czerwca, a kolejność faz Księżyca będzie następująca: pełnia - 5 VI o godz. 21:12, ostatnia kwadra – 13 VI o godz. 08:24, nów – 21 VI o 8:41 i pierwsza kwadra - 28 VI o 10:16. W perygeum (najbliżej Ziemi) będzie Księżyc dwukrotnie: 3 VI o godz. 6 i 30 VI o godz. 4, a w apogeum (najdalej od Ziemi) będzie 15 VI o godz. 3.
W dniu 5 VI wystąpi półcieniowe zaćmienie Księżyca, z maksimum o godz. 20:58, widoczne również w północnej Polsce. Księżyc w tym miesiącu zakryje Wenus (19 VI o godz. 11), będzie to widoczne tylko w Polsce północno-wschodniej. Na poludniu kraju będziemy jednak mogli obserwować na niebie zbliżenie się do siebie tych obiektów, a także wcześniejsze zbliżenie Księżyca do Jowisza (8 VI) i dzień później do Saturna (9 VI), a także do Marsa (14 VI, po północy).
Widoczność planet
Merkurego znajdziemy do końca wiosny czerwcowej, nisko na wieczornym niebie, tuż po zachodzie Słońca. Najlepsze warunki do jego obserwacji przypadają na pierwszy tydzień miesiąca. Z nastaniem lata skryje się nam w promieniach słonecznych, by pojawić się na porannym niebie po 10 lipca.
Wenus pojawi się w drugim tygodniu miesiąca na niebie jako Gwiazda Poranna, ale bardzo nisko nad horyzontem, poprzedzając co nieco wschód Słońca. Z upływem dni będzie coraz wcześniej poprzedzać wschód naszej gwiazdy, aż do stycznia 2021 roku.
Mars dostępny będzie do obserwacji od północy, goszcząc w gwiazdozbiorze Ryb. Jowisz będzie widoczny w czerwcu na niebie już przed północą, w gwiazdozbiorze Strzelca. Wieczorem 8 VI Księżyc zbliży się do tej planety na odległość 2 stopni. Saturna przebywającego w gwiazdozbiorze Koziorożca możemy obserwować już przed północą. Nad ranem 9 VI Księżyc zbliży się do niego na odległość 3 stopni.
Uran gości w gwiazdozbiorze Barana, widoczny jest nisko nad wschodnim horyzontem, krótko aż do świtu. Neptuna przebywającego w Wodniku można obserwować również na wschodnim niebie, w drugiej połowie nocy. Do tej planety 13 VI tuż po północy Księżyc zbliży się na odległość 4 stopni. Aby jednak dostrzec te dwie ostatnie planety gołym okiem, trzeba mieć sokoli wzrok.
Inne zjawiska
W dniach 22-23 VI będzie możliwość zliczania meteorów z czerwcowego roju Bootydów (wylatujących z radiantu położonego w gwiazdozbiorze Wolarza). Maksimum ich aktywności przypada na 28 VI, a Księżyc w pierwszej kwadrze będzie wówczas skutecznie przeszkadzał w wieczornych obserwacjach.
Oby pogoda nam dopisywała. Zaś z drugiej strony, nasuwa się takie staropolskie przysłowie: „W początku lata poranne grzmoty są zapowiedzią rychliwej słoty". Wobec takich prognoz, życzę Państwu, u progu zbliżających się wakacji i nadchodzącego sezonu urlopowego, samych słonecznych i ciepłych dni z jak najmniejszą ilością burz.

Adam Michalec
MOA W Niepołomicach, 3 maja 2020
Opracowanie: Elżbieta Kuligowska
Na zdjęciu: Niebo nad Krakowem, 25 maja 2020 r., po godzinie 21:00. Źródło: Stellarium.
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/sp ... niebo-2020
Załączniki
Spojrzenie w czerwcowe niebo 2020.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

NASA przedstawiła pomyślną kosmiczną prognozę pogody na najbliższe 10 lat
2020-05-25.
Najbliższe 10 lat w historii ludzkości przebiegnie pod znakiem nowej ery eksploracji kosmosu. W tym czasie mamy zbudować nowe stacje kosmiczne, powrócić na Księżyc, wybudować tam kolonie i polecieć na Marsa.
Agencja przedstawiła właśnie najnowszą kosmiczną prognozę pogody dla lotów kosmicznych. Największym zagrożeniem w misjach na Księżyc i inne obiekty Układu Słonecznego jest Słońce. Pomimo faktu, że od kilku dekad obserwujemy naszą dzienną gwiazdę, wciąż niewiele o niej wiemy, a jest to kluczowy aspekt naszej obecności w przestrzeni kosmicznej
Słońce jest bowiem źródłem silnego promieniowania, które może odbić się na zdrowiu, a nawet życiu astronautów. Może też uszkodzić zaawansowaną elektronikę statków kosmicznych i rakiet oraz zakłócić funkcjonowania baz kosmicznych. Wybuch plamy na powierzchni Słońca i emisja wysokoenergetycznych cząstek może w jedną sekundę zniweczyć nasze największe plany na podbój obiektów Układu Słonecznego.
Dlatego NASA wykorzystała całą swoją wiedzę, dane ze statków kosmicznych, sond, satelitów i teleskopów w swoim projekcie stworzenia najdokładniejszej w historii kosmicznej prognozy pogody na najbliższe 10 lat. Okazuje się, że będzie ona sprzyjająca kosmicznym wyprawom. Nasza dzienna gwiazda rozpoczęła obecnie swój 11-letni cykl aktywności. Na razie objawia się to jednak pojawianiem się na powierzchni małej ilości plam i generowaniem rozbłysków promieniowania rentgenowskiego o małej sile.
Według NASA, nowy cykl aktywności osiągnie swoje maksimum w 2025 roku, ale w swojej aktywności będzie od 30 do nawet 50 procent niższy od poprzedniego, który i tak był słaby. Naukowcy uważają, że w trakcie niego pojawi się bardzo mało plam, czego nie obserwowano od 5. lub 6. cyklu, które miały miejsce w 1805 i 1816 roku. Ten okres nazwano Minimum Daltona.
Jeśli stanie się tak w rzeczywistości, to jest to świetna wiadomość dla naszej cywilizacji, oczywiście jeśli chodzi o cele kosmiczne. Planowane misje związane z przemianą Międzynarodowej Stacji Kosmicznej w hotel dla turystów, budową Księżycowego Portu Kosmicznego oraz powrotem na Księżyc, w ramach programu Artemis, i budową tam pierwszych baz, mogą przebiegać bez większego zagrożenia ze strony Słońca.
Mimo wszystko, Amerykanie nie zamierzają siąść na laurach i już planują kolejne misje sond kosmicznych, dzięki którym będziemy mogli, jak nigdy dotąd, obserwować naszą dzienną gwiazdę w trybie rzeczywistym. W ten sposób zapewnimy najwyższy poziom bezpieczeństwa astronautom oraz kosmicznym turystom, którzy będą odbywali loty na granicę kosmosu z firmą Virgin Galactic i Blue Origin.
Źródło: GeekWeek.pl/NASA / Fot. NASA
https://www.geekweek.pl/news/2020-05-25 ... ze-10-lat/
Załączniki
NASA przedstawiła pomyślną kosmiczną prognozę pogody na najbliższe 10 lat.jpg
NASA przedstawiła pomyślną kosmiczną prognozę pogody na najbliższe 10 lat2.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Naukowcy odkryli nową galaktykę. Przypomina gigantycznego donuta
2020-05-26.NN.TM
Naukowcy odkryli nową galaktykę, znajdującą się 11 miliardów lat świetlnych od Układu Słonecznego. Swoim wyglądem przypomina „kosmiczny pierścień ognia”. To bardzo rzadki okaz galaktyki, który może pomóc zrozumieć proces powstania Drogi Mlecznej.
Nowo odkrytą galaktykę nazwano R5519. Ma ona masę zbliżoną do Drogi Mlecznej. Swoim wyglądem przypomina pierścień ognia, a innym gigantycznego donuta. Jak zapewniają naukowcy, odkrycie „może wstrząsnąć teoriami dotyczącymi powstawania galaktyk oraz ich ewolucji”.

R5519 należy do kolizyjnych galaktyk pierścieniowych. Większość galaktyk pierścieniowych powstaje na skutek procesów wewnętrznych. Kolizyjne powstają z kolei wskutek zderzeń z innymi galaktykami. Galaktyczna kolizja pierścieniowa jest pierwszą, jaką kiedykolwiek znaleziono w odległości większej niż kilkaset lat świetlnych
Zewnętrzna krawędź pierścienia R5519 jest dość duża – o średnicy około 42 400 lat świetlnych. – To bardzo ciekawy obiekt, którego nigdy wcześniej nie widzieliśmy – powiedział astronom Tiantian Yuan z Centrum Doskonałości ARC dla astrofizyki nieba w trzech wymiarach w Australii. – Wygląda jednocześnie dziwnie i znajomo – dodał.

W przeprowadzonych przez naukowców badaniach wykorzystano obserwacje spektroskopowe z W.M. Keck Observatory na Hawajach oraz zdjęcia z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a.

W badaniach brali udział naukowcy z Australii, Stanów Zjednoczonych, Kanady, Belgii i Danii.
źródło: Twitter, sciencealert.com

Odkrycie może pomóc zrozumieć proces powstania Drogi Mlecznej (fot. Twitter/Swinburne University of Technology)

https://www.tvp.info/48224785/odkryto-n ... ieszwiecej
Załączniki
Naukowcy odkryli nową galaktykę. Przypomina gigantycznego donuta.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Kosmos. Możliwe Światy – recenzja kontynuacji „Kosmosu” Carla Sagana
2020-05-26. Anna Wizerkaniuk
Kosmos to nie tylko to, co znajduje się poza powierzchnią Ziemi. To także świat, który mamy na co dzień na wyciągnięcie ręki, a także i my, zbudowani z pyłu gwiezdnego. Po 40 latach od ukazania się pierwszego wydania „Kosmosu” Carla Sagana dostaliśmy także jego kontynuację – „Kosmos. Możliwe Światy”. Jednak zamiast Sagana, narratorem jest Ann Druyan – popularyzatorka nauki, która wraz z astronomem współtworzyła serial „Kosmos”, była współautorką jego książek, a także dzieliła z nim życie prywatne.
Historia, którą przedstawia Ann Druyan, to nie tylko opowieść o tym, co znajduje się nad naszymi głowami. Autorka zabiera nas w wycieczkę po różnych światach odkrytych dzięki nauce. Choć tytuł może trochę zwodzić, to nie jest to książka tylko o astronomii. Druyan opowiada także o takich światach jak osady pierwszych ludzi, starożytne cywilizacje lub królestwa organizmów żywych. Skupia się głównie na ewolucji organizmów, przystosowywaniu się ich do zmieniających się warunków w środowisku, ale także na rozwoju człowieka, najpierw poprzez konstruowanie coraz to bardziej zaawansowanych narzędzi, które mogły mu pomóc w przetrwaniu, a później na jego chęci do poznania otaczającego go świata, równie na polu biologicznym jak chemicznym czy fizycznym. Opowiada także o okolicznościach niektórych odkryć i wynalazków, a także o ludziach – naukowcach, którzy poświęcili swój czas nauce. W książce pojawia się także sporo wspomnień o Carlu Saganie, zarówno tych należących do Druyan z czasów ich małżeństwa, jak i historii z jego dzieciństwa i początków kariery. Nie powinno to nikogo dziwić, skoro to właśnie ten astrofizyk był pomysłodawcą serialu „Kosmos”, dzieła, które zyskało wielką popularność na całym świecie i zainspirowało wielu ludzi, w tym także jednego z bohaterów książki Druyan.
Ann Druyan nie jest naukowcem, więc nie opowiada używając języka naukowego, ale jak osoba, która jest zafascynowana otaczającym ją światem i odkryciami, które doprowadziły do jego poznania. Czytelnik ma możliwość doświadczenia emocji, które towarzyszyły autorce podczas pisania „Kosmosu: Możliwych Światów”, a wszystko dzięki językowi, który został użyty, nadając niektórym fragmentom poetyckości. Ponadto autorka z łatwością przechodzi od jednej dziedziny nauki do drugiej i w zadziwiający sposób łączy na przykład opowieść o pierwszych ludziach z historią Spinozy oraz odkryciem fal grawitacyjnych.
Warto pochwalić samo wydanie książki. Już na pierwszych stronach napotykamy niesamowite fotografie, które tylko zachęcają do czytania. Dalej, nieważne czy prolog, czy rozdział o biologu Wawiłowie lub o sondzie Cassini, wszystkie są bogate w kolorowe czy czarno-białe fotografie, plakaty i wizje artystyczne. Pod tym względem książka ta to raj dla oka, o którym można było tylko pomarzyć w Kosmosie Sagana.
„Kosmos: Możliwe Światy” jest książką, którą poleciłabym szczególnie tym, którzy chcą sięgnąć po literaturę popularnonaukową, a w szczególności tę związaną z kosmosem, po raz pierwszy. Co nie znaczy, że pozostali nie powinni. Wręcz przeciwnie – warto! Świat może zadziwić każdego.
Tytuł oryginalny: Cosmos: Possible Worlds
Autor: Ann Druyan
Wydawca: Burda Media Polska
Stron: 380
Data wydania: 25 marca 2020
Burda Książki

https://news.astronet.pl/index.php/2020 ... la-sagana/
Załączniki
Kosmos. Możliwe Światy recenzja kontynuacji KosmosuCarla Sagana.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Galaktyczna kraksa mogła zainicjować powstanie Układu Słonecznego
2020-05-26.
Powstanie Słońca, Układu Słonecznego i późniejsze pojawienie się życia na Ziemi może być konsekwencją zderzenie naszej galaktyki, Drogi Mlecznej, z mniejszą galaktyką zwaną Sagittarius, odkrytą w latach 90. XX wieku, która krąży wokół naszego galaktycznego domu.
Astronomowie wiedzą, że Sagittarius wielokrotnie przebijała się przez dysk Drogi Mlecznej, gdy jej orbita wokół jądra Galaktyki zawężała się w wyniku sił grawitacyjnych. Poprzednie badania sugerowały, że Sagittarius, tak zwana galaktyka karłowata, wywarła ogromny wpływ na ruch gwiazd w Drodze Mlecznej. Niektórzy twierdzą nawet, że 10 000 razy masywniejsza struktura spiralna Drogi Mlecznej może być wynikiem co najmniej trzech znanych zderzeń z Sagittariusem w ciągu ostatnich sześciu miliardów lat.

Nowe badania, oparte na danych zgromadzonych przez satelitę Gaia mapującą Galaktykę, po raz pierwszy ujawniły, że wpływ Sagittariusa na Drogę Mleczną może być jeszcze większy. Wydaje się, że zmarszczki spowodowane zderzeniem zapoczątkowały główne epizody formowania się gwiazd, z których jeden z grubsza zbiegł się z czasem formowania się Słońca ok. 4.7 mld lat temu.

„Z istniejących modeli wiadomo, że Sagittarius trzy razy wpadła w przeszłości na Drogę Mleczną – najpierw około 5-6 mld lat temu, potem ok. 2 mld lat temu a ostatnio miliard lat temu. Gdy spojrzeliśmy na dane z Gai dotyczące Drogi Mlecznej, znaleźliśmy trzy okresy zwiększonego formowania się gwiazd, które osiągnęły szczyt 5.7 mld lat temu, 1.9 mld lat temu oraz 1 mld lat temu, co odpowiada czasowi, w którym uważa się, że Sagittarius przeszła przez dysk Drogi Mlecznej” – mówi Tomás Ruiz-Lara, badacz na astrofizyce w Instituto de Astrofísica de Canarias na Teneryfie i główny autor badania opublikowanego w Nature Astronomy.

Naukowcy przyjrzeli się jasności, odległości i barwie gwiazd w obrębie około 6500 lat świetlnych od Słońca i porównali dane z istniejącymi modelami ewolucji gwiazd. Według Tomása przekonanie, że galaktyka karłowata mogła wywołać taki efekt, ma sens.

W niektórych obszarach Drogi Mlecznej zmarszczki prowadziłyby do wyższego stężenia gazu i pyłu, jednocześnie opróżniając inne. Wysoka gęstość materii w tych obszarach spowodowałaby wówczas powstanie nowych gwiazd.

„Wygląda na to, że Sagittarius nie tylko ukształtowała strukturę i wpłynęła na dynamikę ruchu gwiazd w Drodze Mlecznej, ale także doprowadziła do powstania Drogi Mlecznej. Wygląda na to, że ważna część masy gwiazdowej Galaktyki powstała w wyniku interakcji z Sagittariusem i inaczej by nie istniała” – mówi Carme Gallart, współautorka pracy.

W rzeczywistości wydaje się możliwe, że nawet Słońce i jego planety nie istniałyby, gdyby galaktyka karłowata Sagittarius nie została uwięziona przez przyciąganie grawitacyjne Drogi Mlecznej i ostatecznie roztrzaskała jej dysk.

Każde zderzenie pozbawiało Sagittariusa części gazu i pyłu, pozostawiając galaktykę mniejszą po kolejnym przejściu. Istniejące dane sugerują, że galaktyka Sagittarius mogła ponownie przejść przez dysk Drogi Mlecznej całkiem niedawno, w ciągu ostatnich kilkuset milionów lat, i jest obecnie bardzo blisko niego. W rzeczywistości nowe badania wykazały niedawny wybuch narodzin gwiazd, sugerując możliwą nową i bieżącą falę narodzin gwiazd.

Opracowanie:
Agnieszka Nowak

Źródło:
ESA
https://agnieszkaveganowak.blogspot.com ... jowac.html
Załączniki
Galaktyczna kraksa mogła zainicjować powstanie Układu Słonecznego.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Ponad pół miliona użytkowników portalu Uranii w kwietniu
2020-05-26.
Miesiąc kwiecień okazał się rekordowy w historii internetowego portalu „Urania”, dostępnego pod adresem www.urania.edu.pl. Portal odwiedziło w tym miesiącu ponad 559 tysięcy użytkowników!
Liczba użytkowników portalu sukcesywnie rośnie, w ostatnich miesiącach przekracza 300 tysięcy miesięcznie. Ale kwiecień okazał się rekordowy pod względem popularności portalu w społeczeństwie.
„Czy to efekt zwiększonego użytkowania internetu przez Polaków z powodu restrykcji związanych z koronawirusem? Zapewne trochę tak, ale w kwietniu była też inna sprawa, która przyciągnęła uwagę wielu osób. To satelity Starlink, wysyłane na orbitę przez firmę SpaceX, należącą do Elona Muska. Z materiałów przygotowanych przez naszą redakcję na temat tych satelitów, skorzystało w kwietniu mnóstwo użytkowników” wskazuje dr Krzysztof Czart, redaktor naczelny portalu „Urania”.
Portal „Urania” dostępny jest pod adresem www.urania.edu.pl. Dla odróżnienia od czasopisma drukowanego „Urania – Postępy Astronomii”, jego pełna nazwa to „Urania – Polski Portal Astronomiczny”. Portal regularnie publikuje wiadomości i artykuły o odkryciach astronomicznych, lotach sond kosmicznych, a także na bieżąco przedstawia działalność polskich firm z branży kosmicznej.
Serwis udostępnia także nieodpłatnie kompletne archiwum czasopisma "Urania - Postępy Astronomii", obejmujące sto lat, od początków jego ukazywania się aż do numerów współczesnych z roku 2019. W ramach wsparcia dla nauczycieli i uczniów, w związku z zamknięciem szkół z powodu pandemii, redakcja uwolniła pod koniec marca najnowsze numery z lat 2012-2019 i można je pobrać w formie cyfrowej beż żadnych opłat. Pobierać te numery mogą również wszyscy inni chętni. Numery starsze niż z 2012 roku były dostępne w "Cyfrowym Archiwum Uranii" już wcześniej.
Portal jest obecny także w mediach społecznościowych. Na jego treści można trafić na Facebooku, Twitterze, Instagramie, a nawet w serwisie LinkedIn. Prowadzi też kanał Urania TV na YouTube.
Wydawcami popularnonaukowego czasopisma "Urania - Postępy Astronomii" i jego portalu internetowego są wspólnie Polskie Towarzystwo Astronomiczne (PTA) oraz Polskie Towarzystwo Miłośników Astronomii (PTMA). PTA zrzesza zawodowych astronomów, a w PTMA skupione są osoby hobbystycznie interesujące się astronomią i kosmosem.
Urania jako czasopismo jest jednym z najstarszych na świecie wśród popularnonaukowych tytułów o astronomii. Co ciekawe, jako portal internetowy również jest bardzo wiekowym serwisem. Należy do najstarszych istniejących aktualnie witryn w polskim internecie. Pierwsza wersja strony Uranii pojawiła się w 1997 roku, czyli ma już 23 lata.
Portal Uranii uzyskał w tym roku dofinansowanie z programu „Społeczna odpowiedzialność nauki” Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Więcej informacji:
1. Urania – Polski Portal Astronomiczny
2. Urania na Facebooku
3. Urania na Twitterze
4. Urania TV na YouTube
5. Polskie Towarzystwo Astronomiczne (PTA)
6. Polskie Towarzystwo Miłośników Astronomii (PTMA)
7. Cyfrowe Archiwum Uranii

(jest to treść komunikatu prasowego Polskiego Towarzystwa Astronomicznego)
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/po ... w-kwietniu
Załączniki
Ponad pół miliona użytkowników portalu Uranii w kwietniu.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Jak będzie wyglądała pierwsza załogowa misja SpaceX? Minuta po minucie.
2020-05-26.
27 maja w kierunku Międzynarodowej Stacji Kosmicznej poleci statek Crew Dragon z parą astronautów NASA na pokładzie. Będzie to pierwsza misja załogowa przeprowadzona przez firmę SpaceX i pierwsze wysłanie ludzi w kosmos przez Amerykanów od czasu zakończenia programu wahadłowców w 2011 roku. W tym artykule przeczytacie jak będzie przebiegać ta misja, minuta po minucie.
Najważniejsze informacje na temat misji załogowej Demo-2 zebraliśmy w osobnym artykule.
Okno startowe misji Demo-2 jest natychmiastowe, tzn. start musi odbyć się o dokładnej godzinie. W środę 27 maja jest to 22:33. Jeżeli z powodu pogody albo przyczyn technicznych nie będzie możliwy start o tej godzinie, to zapasowe terminy to 30 maja o 21:22 i 31 maja o 21:00. Prognoza pogody z 26 maja wskazuje na 60% prawdopodobieństwa wystąpienia dogodnych warunków do startu w tym czasie.
Transmisja NASA TV rozpocznie się około 4 godziny przed startem. Astronauci będą wtedy przygotowywali się do ubrania skafandrów, w których będą podczas lotu.
Działania przed wejściem astronautów do statku
4:15:00
Załoga przechodzi odprawę pogodową.
-4:05:00
Załoga jest oficjalne przekazana pod kontrolę operatora misji, firmę SpaceX.
-4:00:00
Ubieranie astronautów w skafandry startowe.
-3:15:00
Astronauci są transportowani do wyrzutni startowej LC-39A
-2:35:00
Astronauci wchodzą do statku Crew Dragon na szczycie rakiety Falcon 9
-2:20:00
Kontrola komunikacji w statku.
-2:15:00
Ustawienie foteli do konfiguracji startowej
-2:14:00
Test szczelności skafandrów.
-1:55:00
Zamknięcie włazu do statku Crew Dragon
Przygotowania do lotu rakietowego
45:00
Dyrektor lotu zezwala na rozpoczęcie procedury tankowania rakiety.
-42:00
Ramię dostępowe, po którym astronauci wchodzili do statku, odsuwa się od rakiety.
-37:00
Uzbrojenie systemu ucieczkowego statku Crew Dragon. Od tego momentu jeśli dojdzie do zagrażającej życiu awarii, statek uruchomi silniki by oddalić astronautów od rakiety.
-35:00
Rozpocznie się tankowanie rakiety. Najpierw uzupełniana będzie kerozyna RP-1 (rakietowa odmiana nafty lotniczej) w obu stopniach rakiety oraz ciekły tlen w dolnym stopniu.
-16:00
Rozpocznie się tankowanie ciekłego tlenu w górnym stopniu rakiety.
-7:00
Rozpocznie się ochładzanie układów paliwowych silników. Ma to je przygotować do użycia bardzo zimnej mieszanki paliwowej kerozyny i ciekłego tlenu.
-5:00
Statek Crew Dragon przechodzi na wewnętrzne zasilanie (ze swoich własnych baterii). Do tej pory zasilanie statku zapewniała wieża.
-1:00
Zbiorniki paliwowe rakiety wchodzą w tryb utrzymywania ciśnienia startowego.
-0:45
Ostateczne zezwolenie na start wydawane przez dyrektora startu.
-0:03
Początek procedury startu silników.

Lot rakietowy
0:00
Start rakiety Falcon 9 ze statkiem Crew Dragon.
0:58
Moment największego ciśnienia aerodynamicznego wywieranego na rakietę.
2:33
Zakończenie pracy silników dolnego stopnia rakiety (MECO).
2:36
Oddzielenie się dolnego stopnia rakiety.
2:44
Zapłon silnika górnego stopnia rakiety.
7:15
Dolny stopień wykonuje odpalenie powrotne, mające skierować go do lądowania na autonomicznej barce.
8:47
Wyłączenie silnika górnego stopnia (SECO-1).
9:22
Lądowanie dolnego stopnia rakiety Falcon 9 na barce.
12:00
Statek Crew Dragon odłącza się od górnego stopnia rakiety.
12:46
Statek Dragon otwiera nos, odsłaniając port dokowania.

Operacje na niskiej orbicie i dokowanie
Następnie statek Crew Dragon będzie w kolejnych godzinach wykonywał odpalenia synchronizujące orbitę z Międzynarodową Stacją Kosmiczną i pozwalające zbliżyć się do kompleksu. Prawie 18 godzin po starcie statek powinien znaleźć się w pobliżu strefy bezpieczeństwa 400 m od stacji.
18 godzin i 15 minut po starcie statek zbliży się do stacji na odległość 220 m, do drugiego punktu kontrolnego. 18 godzin i 50 minut po starcie zostanie przeprowadzone głosowanie ws. zgody na dokowanie z ISS. 19 godzin i 6 minut po starcie Crew Dragon zadokuje do portu w amerykańskim module Harmony. W Polsce będzie wtedy godzina 17:30.

Na podstawie: SpaceX/mat. prasowe NASA
Opracował: Rafał Grabiański

Więcej informacji:
• najważniejsze informacje nt. misji Demo-2 (NASA)
• blog NASA poświęcony działaniu Komercyjnego Programu Załogowego


Na zdjęciu: Rakieta Falcon 9 ze statkiem Crew Dragon w pozycji pionowej na stanowisku LC-39A. Zdjęcie wykonano 25 maja br. Źródło: NASA/Joel Kowsky.
Crew Dragon Animation
Animacja lotu Demo-1. Źródło: SpaceX.
Astronauci przed próbnym transportem na stanowisko startowe. Źródło: NASA.
Robert Behnken podczas symulacji przygotowujących do misji. Źródło: SpaceX/Ashnish Sharma.
Schemat lotu rakietowego Falcon 9 ze statkiem Crew Dragon w ramach misji Demo-2. Źródło: NASA/SpaceX.
Ilustracja prezentująca statek Crew Dragon zbliżający się do zadokowania na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Źródło: NASA/SpaceX.
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/ja ... po-minucie

Załączniki
Jak będzie wyglądała pierwsza załogowa misja SpaceX.jpg
Jak będzie wyglądała pierwsza załogowa misja SpaceX2.jpg
Jak będzie wyglądała pierwsza załogowa misja SpaceX3.jpg
Jak będzie wyglądała pierwsza załogowa misja SpaceX4.jpg
Jak będzie wyglądała pierwsza załogowa misja SpaceX5.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

SpaceX Crew Dragon - jak zobaczyć przelot rakiety na niebie?

2020-05-26.

27 maja z Cape Canaveral wystartuje załogowa misja z kapsułą Crew Dragon. Okazuje się, że będzie można zaobserwować ją z Polski. Jak to możliwe.


W środę 27 maja, jeśli wszystko pójdzie z planem, z Cape Canaveral o godzinie 22:33 polskiego czasu wystartuje misja SpaceX i NASA wraz z kapsułą Crew Dragon, która ma przycumować do Międzynarodowej Stacji kosmicznej. To pierwsza tego typu misja od prawie dekady, która ma miejsce na terytorium Stanów Zjednoczonych. Na pokładzie kapsuły znajdzie się dwóch amerykańskich astronautów.


Okazuje się, że trajektoria lotu pozwoli na zaobserwowanie rakiety także z naszego kraju. Przelot rakiety ma być widoczny pomiędzy 22:54 a 22:57 - na obserwacje całości pozostaną więc niecałe trzy minuty. Najlepsze warunki do obserwacji mają mieć mieszkańcy południowo-zachodniej Polski.
Na chwilę przed startem Falcona 9, nad Polską przeleci także Międzynarodowa Stacja Kosmiczna. Będzie można ją zaobserwować między 22:24 a 22:59 - czytamy na facebookowym profilu "Z głową w gwiazdach" (cały wpis na dole materiału).
SpaceX Crew Dragon - jaki jest cel jego misji?
W drugiej połowie 2020 roku NASA i SpaceX rozpoczną cykliczne wynoszenie astronautów z Centrum Lotów Kosmicznych imienia Johna F. Kennedy’ego przy pomocy rakiety Falcon 9 w modułach załogowych Dragon 2. Od 2011 roku NASA korzystała z pomocy Rosjan - teraz nadszedł czas na zmiany. Zanim jednak do tego dojdzie, potrzebny jest ostatni test - to właśnie misja Crew Dragon Demo Mission-2 (SpX-DM2). Crew Demo-2 to druga testowa misja modułu załogowego. Pierwsza (Crew Demo-1) odbyła się bez udziału astronautów.
Źródło:INTERIA


Rakieta Falcon9 będzie widoczna z Polski /AFP


https://nt.interia.pl/news-spacex-crew- ... Id,4517480
Załączniki
SpaceX Crew Dragon - jak zobaczyć przelot rakiety na niebie.jpg
Paweł Baran
VIP
Posty: 17352
Rejestracja: 9 lut 2019, o 13:58
 Polubił: 1 time
 Polubiane: 23 times

Re: Wiadomości astronomiczne z internetu

Post autor: Paweł Baran »

Start SpaceX Crew Dragon - gdzie można go obejrzeć w internecie?

2020-05-26.

Gdzie będzie można oglądać transmisję na żywo online ze startu misji SpaceX Crew Dragon Demo Mission-2 (SpX-DM2). Mamy odpowiedź. misja Crew Dragon to historyczne przedsięwzięcie NASA - pierwszy lot załogowy z terytorium USA od 2011 roku i zupełnie nowa generacja statków kosmicznych z załogą, pierwsza taka zmiana od czasów wahadłowców.


Start wyznaczono na środę 27 maja o godzinie 22:33. Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, pojazd Crew Dragon 2 dotrze do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS) 28 maja. Moduł załogowy pozostanie na orbicie około 110 dni. Jaki jest cel misji testowej Crew Dragon? Od 2011 roku NASA korzystała z pomocy Rosjan - teraz nadszedł czas na zmiany. Zanim jednak do tego dojdzie, potrzebny jest ostatni test - to właśnie misja Crew Dragon Demo Mission-2 (SpX-DM2).


Hurley i Behnken będą w skafandrach na cztery godziny przed startem. Potem przejadą Teslą Model X do rakiety (trzy godziny przed startem), a około dwie i pół godziny przed pamiętną chwilą będą już w kapsule. Okło godziny i 50 minut przed startem nastąpi zamknięcie włazu.
Gdzie będzie można ją obejrzeć? NASA planuje stream na żywo na swoim kanale na YouTubie - regularnie można tam znaleźć transmisje z najważniejszych przedsięwzięć NASA.

Transmisja na żywo online NASA ze startu Crew Dragon


Po udanym starcie astronauci spędzą na orbicie około 19 godzin. Przed połączeniem w ISS, astronauci sprawdzą, czy - w razie awarii automatycznego systemu dokowania - system manualny będzie sprawny. Jeśli wszystko przebiegnie zgodnie z powyższym planem, wówczas pojazd Dragon 2 dotrze w tej misji do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS) 28 maja. Cumowanie do Stacji powinno nastąpić tego dnia około 17:30.
Elon Musk prezentuje rakietę przed startem:
Moduł załogowy pozostanie na orbicie od 6 do 16 tygodni - ten aspekt nie został jeszcze ustalony. Potem moduł Crew Dragon odłączy się od stacji, a załoga po około dwóch godzinach będzie wodowała na Oceanie Atlantyckim.

Źródło: INTERIA

Jeden ze wcześniejszych startów rakiety Falcon 9 /NASA

https://nt.interia.pl/news-start-spacex ... Id,4517321
Załączniki
Start SpaceX Crew Dragon - gdzie można go obejrzeć w internecie.jpg
Start SpaceX Crew Dragon - gdzie można go obejrzeć w internecie2.jpg
ODPOWIEDZ

Wróć do „Wiadomości astronomiczne z internetu”