Słońca – poznawanie jego natury.

[SPUNTI]

Każdy z nas kto zetknął się choćby troszkę astronomią wie dobrze czym jest Słońce. Na początku i przez dłuższy okres historii naszej ludzkości ogólne co wiedziano o Słońcu to przede wszystkim, że jest jasną oślepiającą kula dająca ciepło. Wiedziano również, że od wschodu do zachodu przemieszczała się po ziemskim nieboskłonie. Dopiero upływa 200 lat kiedy zaczęto pojmować jego prawdziwa fizyczną naturę i zdawano sobie czym jest Słońce i jaka w nim panuje przeogromna moc, energia i siła. W początkowych wykonywanych obserwacjach Słońca skupiano się na wyznaczaniu kontaktów zaćmień tarczy Księżyca z tarczą słoneczną. W miarę rozwoju ludzkiej cywilizacji poznano coraz dokładniejszą służbę czasu, wyznaczanie kontaktów pozwoliło na ulepszanie dokładniejszej teorii ruchu Księżyca. Przełom obserwacyjny Słońca rozpoczął się w latach 40-tych XIX wieku dokładnie w lipcu 1842 roku podczas całkowitego zaćmienia. Obserwacje dokonywali astronomowie, którzy bardziej zwracali uwagę co widać wokół ciemniej tarczy Księżyca w czasie całkowitych zaćmień. Wokół tarczy Księżyca ujawniała się korona słoneczne jasna obwódka aureola w której widoczne były jasne języki protuberancji. Od tego czasu podczas organizowanych wypraw w rejony pasów całkowitych Słońca ekipy astronomów wnikliwie przeprowadzały obserwacje, które powoli pogłębiała wiedzę o nim. W połowie lat XIX wieku astronomowie nie wiedzieli jeszcze czym jest świecąca korona słoneczna przypuszczano, że jest atmosferą Księżyca. fot. Pierwsza fotografia całkowitego zaćmienia Słońca wykonana w 1851 roku w Królewcu.