Charakterystyka meteorów.

Dział dla miłośników wizualnego zgłębiania nocnych tajemnic kosmosu
Awatar użytkownika
SPUNTI
VIP
Posty: 1637
Rejestracja: 8 lut 2019, o 20:14
 Polubiane: 18 times

Charakterystyka meteorów.

Post autor: SPUNTI »

Każdy z nas w życiu spotkał w swoim życiu z zjawiskiem „spadających gwiazda” to nic innego jak większości przypadków w 100% spalających się meteorów. Zjawiska są tak gwałtowne, że podczas przelotu przez ziemską atmosferę niekiedy pozostawiają po sobie jeszcze na kilka sekund jasne ślady. Intensywność jest ich tak nie kiedy duża obserwator ma wrażenie jakby na sferze niebieskiej wylatywały z jednego punktu. Meteory zaliczane są do ciał niebieskich ale większości przypadków związane są ściśle z kometami ciągnąć za sobą odrobiny pyłu i kamieni rozmaitych rozmiarów. Orbity komet przecinają płaszczyznę orbity Ziemi wówczas nasza planeta wchodzi warkocz komety ciągnąca za sobą wspomniane małe obiekty wpadające w atmosferę ziemską na nocnym niebie wywołują spektakularne zjawisko astronomiczne. Nie które z nich nie koniecznie muszą być związane z daną kometa. Planetoidy, które przelatują w pobliży Ziemi ciągną tak samo jak komety za sobą drobiny kurzu i bryłek wywołując również zjawisko „spadających gwiazd”. Meteory wlatując w atmosferę ziemską posiadają ogromną prędkość zazwyczaj od 12 km/s do 35 km/s. Przy takiej prędkości w skutek tarcia ciała nagrzewają się do dużej temperatury ulegają całkowitym spalaniu. Słabe widoczne meteory o jasności + 5 mag. – + 6 mag. to odrobinki pyłu kosmicznego rzędu średnicy 1-2 mm i masie nie przekraczających 0,01 – 0,1 grama. Znacznie o większej jasności dochodzące rozmiarowo już do 1 cm i nawet powyżej tej wartości posiadają masę ponad 1 gram. Meteory te mają jasność znacznie wyższą nawet do 1 mag. Obiekt meteorytu podlegający spalaniu przed wejściem w ziemską atmosferę posiada masę pond 10 – 20 gram należy do grupy bolidów ciał spalających się na niebie o jasności wizualnej największej. Nie kiedy większe bolidy spalanie widoczne jest za dnia przy świecącym Słońcu można usłyszeć jego głos w postaci dudnienia jest to efekt wysokiej temperatury i fali uderzeniowej jak powstaję przy nagłym rozgrzanym powietrzu. W atmosferę ziemską w ciągu jednej tylko doby wpada 100-150 mln drobnych obiektów o rozmiarach 1 mm meteorów widocznych już teoretycznie gołym okiem co odpowiada masie 10 – 15 ton. Jego początkowe spalanie w atmosferze zaczyna się już na wysokości 120 km nad powierzchnią Ziemi pokonując drogę 80 – 90 km za czym się spalą. Dystans ten pokonują w czasie 2,5 sekundy lub nawet krótszym ponieważ zdarzają się meteory , które mogą wchodzić w atmosferę nawet do 70 km/ sek. Te największe meteory, które całkowicie nie spłoną uderzają w Ziemię ale już nie nazywa się ich meteorami lecz meteorytami. Z takim przypadkiem mieliśmy nie dawno do czynienia 15 lutego 2013 roku kiedy to potężny meteor zaliczający się do bolidów stal się meteorytem upadłą w pobliżu miasta Czelabińsk w Rosji nazywając go meteorytem – czelabińskim.
Załączniki
15-02-2013 rok Czelabińsk, Rosja
15-02-2013 rok Czelabińsk, Rosja
face1.JPG (10.76 KiB) Przejrzano 504 razy
ODPOWIEDZ

Wróć do „Obserwacje wizualne”