BGSZ 2.3x40. Wrażenia z obserwacji i użytkowania

Dział dla miłośników wizualnego zgłębiania nocnych tajemnic kosmosu
Awatar użytkownika
abc
Społeczność SOS
Posty: 270
Rejestracja: 7 lut 2019, o 21:16
 Polubił: 18 times
 Polubiane: 30 times

BGSZ 2.3x40. Wrażenia z obserwacji i użytkowania

Post autor: abc »

W posiadaniu lornetki jestem od około dwóch miesięcy. Lornetka jest prawie w idealnym stanie wizualnym. Pokrowiec nosi nieznaczne otarcia. Optyka, do wczoraj myślałem że jest również idealna lecz pod światłem od strony obiektywów dostrzegłem lekkie zamglenia w środku lornetki. Nie wiem czy są one objawem wiekowym, czy może tylko zabrudzeniem na zewnętrznych soczewkach okularów. Nie próbowałem tego czyścić, ponieważ dostęp do powierzchni okularów utrudniony jest przez około 0,6mm otwór.Aby się tam dostać musiałbym użyć patyczków do uszu lub odkręcić muszle, które z tego co wiem nie poddają się łatwo takiemu zabiegowi.
IMG_0356.JPG
Pierwsze spojrzenie za dnia przez BGSZ nie zrobiło na mnie wrażenia. Czerpać korzyści z małego powiększenia i dużego pola widzenia nauczyłem się dopiero po kilku dniach. Obraz jest lekko zażółcony, ale wada ta nie jest zbyt dokuczliwa. Osobiście zwróciłem na nią uwagę dopiero po kilku dniach gdy na polu zrobiło się biało od śniegu. Całe pole widzenia lornetki jest praktycznie ostre. Przy dokładniejszym przyjrzeniu można dopatrzyć się w tym polu obszaru w kształcie obwarzanka o gorszej jakości obrazu względem pozostałych części. Po ustawieniu ostrości na środku pola, mamy ładne ostre koło, następnie obwarzanek z nieco gorszą ostrością, jakby z lekkim zakrzywieniem obrazu i na brzegach dalej jest ok. podobnie jak w środku. Wada mało dokuczliwa lecz zauważalna, same boki pola jakieś 5% są słabej jakości, mało znaczące, ponieważ widoczne dopiero po mocnym dociśnięciu oczu do muszli ocznych.
IMG_0351.JPG
Lornetka jest malutka, bardzo krótka i ciągle muszę się pilnować, aby nie złapać palcami za je obiektywy. Wyciągnięcie lornetki również nie należy do łatwych czynności, jest ona ciasno umieszczona w futerale i ciężko ją uchwycić. Chwila nieuwagi może skończyć się śladami palców na obiektywach. Ostrość ustawia się oddzielnie na obu okularach. Gwinty ostrości są luźne i łatwo się sama przestawiają. Dotknięcie muszli ocznych przy trzymaniu lornetki w dłoni zmienia ostrość. Jest to dość irytujące przy nocnych obserwacjach, gdzie ze względu na małe powiększenie, ostrość musi być idealna, aby nie pomylić gwiazdy z obiektem mgławicowym. Ciągle przy ustawianiu ostrości muszę walczyć ze swoim mózgiem, próbującym nachalnie zrekompensować niedociągnięcia owej ostrości. Przy gwiazdach ważne jest również dość dokładne ustawienia obu oczy względem okularów, lekkie odchyłki potrafią zrobić z gwiazd kreseczki na którymś z okularów.
Poza wymienionymi wyżej kilkoma niedogodnościami, lornetka naprawdę potrafi mile zaskoczyć pod nocnym niebem.
IMG_0353.JPG
Noc z 07 na 08 luty 2019 temperatura -2. Wyszedłem na zewnątrz około osiemnastej. Na południowym zachodzie widniał nisko nad horyzontem wąski sierp księżyca. Od niego zacząłem obserwacje i przyznam szczerze, że sam księżyc nie zrobił na mnie wrażenia. Wręcz przeciwnie. Nie byłem zadowolony z jego widoku w lornetce. Miałem problemy ze złączeniem w całość oświetlonej części. Doświadczałem efektu podobnego, jak przy obserwacji np. Wenus przy złym seeingu. Dopiero gdy zwróciłem uwagę na całe pole widzenia z duża częścią ziemskiego horyzontu, księżycem, dobrze widocznym światłem popielatym na ciemnej stronie i kilkoma jasnymi gwiazdami w okolicy, poczułem zachwyt. Niedaleko Księżyca znajdował się Neptun, którego próbowałem wypatrzeć, ale bez powodzenia. Następnie skierowałem lornetkę w stronę M15, jednak przy tak niskim położeniu nad horyzontem, byłem bez szans na jej wypatrzenie. Po niezbyt udanym starcie skierowałem się od razu w stronę Oriona, no i było łałłłł. Cały charakterystyczny wzór gwiazdozbioru w jednym polu widzenia. Wyglądało to mniej więcej jak na poniższym screen z Stellarium. Oczywiście bez tych delikatnych mgławic. Widoczna była tylko M42.
ScreenHunter 67.jpg
Sama mgławica M42 widoczna jako pojaśnienie. Przy wytężeniu wzroku z połączeniem techniki zerkania ukazywała swój charakterystyczny kształt. Gwiazdy widoczne dobrze do ok. 7,5m przy wytężonym wpatrywaniu 8-8.1mag. Kolejny obiekt to M31 w Andromedzie odnaleziony bardzo szybko. Widoczny z jasnym jądrem i boczną obustronną poświatą, widoczną również gołym okiem. Obok bez problemu dostrzegalna M32. Z M110 to mam problem, prawdę mówiąc to nie jestem pewien, czy ją dostrzegłem. Chwilami miałem pewność, że ją widzę, ale z czasem rodziły się wątpliwości. Kolejny obiekt to Mars i Uran. Chwilkę zamieszałem się przy Uranie, ale po którymś tam przyjrzeniu się gwizdom z których jedna musiała być Uranem, dostrzegłem charakterystyczny kolor i już nie miałem wątpliwości na co patrzę. W tym momencie przypomniałem sobie o M33, więc natychmiast skierowałem w odpowiednią część nieba lornetkę i ujrzałem bez problemu dość dużą, słabą, mglistą plamkę widoczną na wprost. Po lekkim przesunięciu w bok moim oczom ukazały się w jednym polu M33, M31 i M32. Ciekawe uczucie zobaczyć je wszystkie trzy jednocześnie mimo iż znajdowały się na skrajach pola widzenia i trzeba było się trochę rozglądać. Kolejne obiekty to trzy gromady z Perseusza widoczne w jednym polu widzenia Mel 20, hihotki, M34 i okolice Kasjopei. Bogaty w tym regionie obszar Drogi Mlecznej w lornetce ukazał się z zmożoną poświatą i wieloma dodatkowymi słabymi gwiazdami. Hiady i Plejady (M45) widoczne w jednym polu widzenia. Na plejadach ustaliłem widoczność okiem nieuzbrojonym na około 5.7mag, a gwiazdy widoczne przez lornetkę na 7,8 do 8.1 mag metodą zerkania. Woźnica, charakterystyczny wzór widoczny w jednym polu widzenia z M37 M36 i M38. Po odpowiednim ustawieniu pola widzenia mieścił się w nim również Messier 35 z bliźniąt. Gromadki w Woźnicy były dla mnie dość trudne do wypatrzenia względem innych gęstych skupisk gwiezdnych w polu widzenie. Po przerwie na gorącą herbatę, ponownie wyszedłem na pole koło północy. O jedenastej gasną u mnie latarnie i ten najgorszy mocny halogen oświetlający więżę kościoła odległego w linii prostej o około 800 metrów. Robi się wtedy naprawdę ciekawie i zarazem niebezpiecznie nim źrenice oczu uzyskają odpowiednią średnicę. Maksymalne pole widzenia lornetki to odległość między Regulus a Denebola w Lwie. Próbowałem coś wypatrzyć bezskutecznie w okolicach M95 M96. Odszukałem również M82, cygaro jednak okazało się być poza zasięgiem lornetki lub mojej percepcji. Przyszedł czas na M51, którą dostrzegłem jako słabą mglistą plamkę. Po dokładnym zlokalizowaniu była dla mnie oczywista i dobrze widoczna. Gdy akurat na nią spoglądałem, przeleciał słaby meteor przecinając ją prawie na pół. To było miłe zaskoczenie dla oczu i niezapomniane wrażenie na cale życie. Później ujrzałem jeszcze jeden nieco jaśniejszy meteor w lornetce, tym razem w okolicach Lwa + jeden okiem nieuzbrojonym. Od wschodu pojawiło się kilka kulistych, na które postanowiłem zapolować. Najpierw M3 oczywista i dobrze widoczna, M53 tylko metodą zerkania i przy wspartych łokciach o barierkę tarasu. Ciekawy widok przedstawiały M44, M67 i głowa Hydry. Skierowałem lornetkę w stronę Syriusza i bez problemu dostrzegłem M41, jednak M79 w Zającu okazała się być poza moim zasięgiem. Na koniec przestawiłem się w kierunku północno-wschodnim, gdzie dość wysoko znajdował się gwiazdozbiór Herkulesa. W jakim celu? Nie trudno się domyśleć M13 mała, mglista, ale nadzwyczaj jasna mgiełka, odszukałem również M92. Obie gromady kuliste widoczne w jednym polu widzenia. Wykonałem przy okazji kilka zdjęć lustrzanką z kitowym obiektywem ustawionym na 18mm. Pierwsze zdjęcia wyszły niedoświetlone bo nie przestawiłem osłony na pełne otwarcie. Koło północy podjąłem kolejne próby w ilości 4. Niby przesłona na 3,5, czas naświetlania dla ogniskowej 18mm 30s, a na zdjęciach nie uwieczniła się ani jedna gwiazdka. Tak naprawdę, to nie bardzo wiem co tym razem zrobiłem źle, Jedyne wytłumaczenie, to obiektyw musiał pokryć się wszechobecnym owej nocy szronem. Bardziej koncentrowałem się na lornetce, a zdjęcia to tak przy okazji na pamiątkę tej nocy.
IMG_0345.JPG
Awatar użytkownika
abc
Społeczność SOS
Posty: 270
Rejestracja: 7 lut 2019, o 21:16
 Polubił: 18 times
 Polubiane: 30 times

Re: BGSZ 2.3x40. Wrażenia z obserwacji i użytkowania

Post autor: abc »

Wczoraj mimo ładnej pogody nie miałem sił na nocną eskapadę. Dobijające uczucie senności po wcześniejszej nocy wzięło górę. Dzisiaj pogoda znowu dopisała, więc postanowiłem jeszcze raz przyjrzeć się Księżycowi prze BGSZ. Niestety moje wcześniejsze spostrzeżenia potwierdziły się. Lornetka generuje spore odblaski,duszki, przy dociśnięciu oczu do okularów lornetki tło na bokach pola widzenia robi się okropnie białe. Oczy muszą być bardzo dokładnie ustawione w jednej właściwej pozycji względem okularów i w odpowiedniej od nich odległości. Wtedy dopiero obraz staje się zadowalający i można dostrzec kilka kraterów. Lornetka zdecydowanie nie nadaje się do tego typu obiektów. Myślę jednak, że przy zaćmieniu Księżyca była by bardzo pomocnym dodatkowym przyrządem obserwacyjnym zjawiska. O ile przy Księżycu nie zachwyca, to obserwacje w szerokim polu gwiazdozbiorów z jasnymi ds-ami i ciekawymi układami gwiazd, BGSZ jest nie do przebicia przez lornetki o typowych parametrach czy nawet teleskop. Lornetką jeździłem kilka razy od gwiazdozbioru Łabędzia przez Kasjopeję, w której bez problemu dostrzegałem M52 no i M103. Następnie Perseusz z Mel20, hihotkami i M34 Mały skok w bok ku dobrze widocznej M31 i M32, która dzisiaj ginęła w blasku pobliskiego Księżyca i była widoczna tylko zerkaniem. Próbowałem wypatrzyć również M33, ale księżulek całkowicie ją przyćmił swoim blaskiem. Powrót do Perseusza i kierunek ku M45 i Hiad w Byku. Następnie odbijałem w stronę Woźnicy. Krótki przegląd znajdujących się tak gromad i przez M35 udawałem się w kierunku Oriona, gdzie kończyłem swoją podróż. Ze czterokrotnie wracałem się z pod drzwi wejściowych domu i powtarzałem swoją podróż po gwiazdozbiorach. Tak śmiało można określić obserwacje taką lornetką. Widzi się praktycznie całe gwiazdozbiory ze skrywającymi się w nich perełkami, a nie tylko ich małe kawałki. Po dzisiejszym wieczorze ciężko mi się określić jaki kawałek nieba zrobił na mnie największe wrażenie. Orion bajka, ale Kasjopeja chyba jedna trochę ładniejsza, Woźnica wcale od nich nie odstawał, no i ten Byk z Hiadami i gwiazdkami jak diamenty w M45. Wędrując dzisiaj po gwiazdozbiorach, przypomniała mi się kometa Hale'a-Boppa. Szkoda, że wtedy nie miałem takiej lornetki pod ręką. W M45 dostrzegałem bez większego wysiłku okiem nieuzbrojony mimo zapalonych latarni, gwiazdę 5.5m o nazwie Celaeno. Stanowi ona dla mnie wskaźnik zasięgu, gdy znajduje się w okolicach zenitu.
Ostatnio zmieniony 10 lut 2019, o 10:11 przez abc, łącznie zmieniany 1 raz.
Awatar użytkownika
tafig
VIP
Posty: 829
Rejestracja: 7 lut 2019, o 20:36
 Polubił: 293 times
 Polubiane: 153 times

Re: BGSZ 2.3x40. Wrażenia z obserwacji i użytkowania

Post autor: tafig »

Ja zaopatrzyłem się w lornetkę Nikula 20 x 60. Jak na swoją cenę około 160 zł jest to dobry sprzęt do przeglądu nieba. Lornetka posiada filtry MFC i możliwość regulacji pojedynczego okularu, oprócz regulacji obiema okularami. Jest to dobre dla tych, którzy mają nierówny wzrok w obu okach. Jak pisze producent lornetka jest dedykowana do amatorskiej astronomii. Później wstawię osobny wątek dotyczący wrażeń z obserwacji tą lornetką.
Właściciel i administrator forum i strony SOS PTMA.
Koordynator Sekcji Obserwacji Słońca PTMA do końca 2023 roku
TN 114 x 900 z wytrawionymi lustrami okular UWA 9mm
TN 200 x 1000
Awatar użytkownika
lukasz_kucemba
Społeczność SOS
Posty: 64
Rejestracja: 7 lut 2019, o 21:46

Re: BGSZ 2.3x40. Wrażenia z obserwacji i użytkowania

Post autor: lukasz_kucemba »

20x60 moim zdaniem może być dla niektórych zbyt ciemna co wymaga zapewne odpowiednich warunków obserwacyjnych. Dodatkowo z uwagi na powiększenie i emitowane przez to drgania ręki wymaga statywu. Tak było przynajmniej w moim przypadku. Przyznać trzeba że dla osoby potrzebującej tylko przeglądu nieba a pracującej na teleskopie jest to wystarczający sprzęt 8-)

Ps. Podoba mi się że to forum żyje. Oby tak dalej.
Awatar użytkownika
lukasz_kucemba
Społeczność SOS
Posty: 64
Rejestracja: 7 lut 2019, o 21:46

Re: BGSZ 2.3x40. Wrażenia z obserwacji i użytkowania

Post autor: lukasz_kucemba »

abc tak właśnie czekałem na Twoje odczucia odnośnie odblasków i wrażliwości na osiowość patrzenia w tej lornetce.
Awatar użytkownika
lukasz_kucemba
Społeczność SOS
Posty: 64
Rejestracja: 7 lut 2019, o 21:46

Re: BGSZ 2.3x40. Wrażenia z obserwacji i użytkowania

Post autor: lukasz_kucemba »

goldlukas pisze:abc tak właśnie czekałem na Twoje odczucia odnośnie odblasków i wrażliwości na osiowość patrzenia w tej lornetce.
Ogromny plus to pole (jak patrzyliśmy przez to ustrojstwo z kolegą to wyliczyliśmy coś ok. 17stopni). Początkowo trzeba było przyzwyczaić do powiększenia że w ogóle ono jest.
Awatar użytkownika
abc
Społeczność SOS
Posty: 270
Rejestracja: 7 lut 2019, o 21:16
 Polubił: 18 times
 Polubiane: 30 times

Re: BGSZ 2.3x40. Wrażenia z obserwacji i użytkowania

Post autor: abc »

Korzystając wczoraj z dziury w chmurach sprawdziłem dokładnie pole widzenia BGSZ na Wielkim Wozie. Widać go jak na poniższym screenie. Po ustawieniu jaśniejszych gwiazd Mizar, Merek i Dubhe na skraju pola widzenia lornetki, ledwo co się mieszczą i nie stanowią ciekawego widoku.
wielki_w.jpg
Dowiedziałem się od innego użytkownika takiej lornetki, że można pozbyć się odblasków na poziomie około 70% przez wyczernienie jej w środku. Jednak aby to zrobić, potrzebna jest wprawiona i spokojna ręka wyposażona w odpowiedni przyrząd. Raczej żadnego z tych trzech warunków nie spełniam :?
IMG_0357.JPG
ODPOWIEDZ

Wróć do „Obserwacje wizualne”