Starożytna astronomia.

Od wielkiego wybuchu po dzień dzisiejszy i daleko w przyszłość.
Awatar użytkownika
SPUNTI
VIP
Posty: 1637
Rejestracja: 8 lut 2019, o 20:14
 Polubiane: 18 times

Starożytna astronomia.

Post autor: SPUNTI »

Oprócz wspaniałych budowli jakie były niewątpliwie w starożytnym świecie piramidy również wykorzystywano proste narzędzie jakim jest prosty patyk wbity powierzchnie gruntu ziemskiego. Jest tzw. gnomon za pomocą jego dokonywano pomiarów długości jego cienia co z kolei prowadziło do uzyskiwania wysokości położenia Słońca na niebie. Wymyślając takie proste urządzenie pomiarowe można z dużą precyzja ustalić moment przejścia Słońca przez lokalny jego południk w miejscu obserwacji. Te proste urządzenie jaki jest gnomon wykorzystuje się do rozmieszczenia prowadzonych budowli w terenie zgodnie z kierunkami świata. W Mezopotamii ok. 1500 r p.n.e. zaczynają używać już zegara klepsydry ale zamiast piasku z naczynia do naczynia powoli przelewa się woda. Obserwacje astronomiczne także prowadzone w Chinach 2000 r p.n.e. zbudowano sferę na której odwzorowywano ruch ciał niebieskich. W chińskich kronikach odnaleziono zapiski obserwacji jasnych komet na przestrzeni 1010 lat . Okazało się właśnie Chińczycy skrupulatnie dokonywali obserwacji każdej jasnej pojawiającej się komet. Zapisywali ich ruch i od roku 1621 – 611 p.n.e. wykonali 372 obserwacji komet, później okazało się kometa z 467 r. p.n.e. i 240 r .p.n.e. była tą sama kometą. Jest to słynna kometa Halleya ostatni raz pojawiła się w okolicach Ziemi w 1986 roku. Natomiast hinduscy astronomowie prowadząc obserwacje prze 1000 lat 1300-300 r p.n.e. dokonali dokładnych obliczeń położeń ciał niebieskich na sferze niebieskiej. Z wykonanych obserwacji i wyliczeń dokonali odkrycia zależności doby gwiazdowej, a dobą słoneczną. Dokonali także pomiaru roku gwiazdowego i roku zwrotnikowego. Tales z Miletu ok. 600 r p.n.e. zakłada grecką astronomią w której dowodzi, że poszczególne pory roku zależne są od położenia Słońca na jego ekliptyce. Jego uczeń Anaksymander 580 r p.n.e. głosił , że za sfera gwiazd stałych otoczona jest ogniem piekielnym. Platon ok. 400 r. p.n.e. filozof grecki chciał nie zajmował się astronomią bezpośrednio pięknie opisywał i wiedział o kolejności planet jakie zajmują od Słońca. Uczeń Platona , Arystoteles 350 r p.n.e. inaczej niż jego nauczyciel bardziej zainteresowany był astronomia. Arystoteles po raz pierwszy dokonuje próby wyznaczenia odległości Ziemi do Księżyca. Wierzy podobnie jak Pitagoras, że Ziemia jest kulą. Dowodem tego były zaćmienia Księżyca, kiedy Ziemi rzuca cień na tarczę Księżyca.
Załączniki
Starożytna astronomia.
Starożytna astronomia.
f1.jpg (36.04 KiB) Przejrzano 603 razy
ODPOWIEDZ

Wróć do „Astronomia teoretyczna”