TEORIA ZAĆMIEŃ(120) - ruch dobowy Księżyca.

Od wielkiego wybuchu po dzień dzisiejszy i daleko w przyszłość.
Awatar użytkownika
SPUNTI
VIP
Posty: 1637
Rejestracja: 8 lut 2019, o 20:14
 Polubiane: 18 times

TEORIA ZAĆMIEŃ(120) - ruch dobowy Księżyca.

Post autor: SPUNTI »

TEORIA ZAĆMIEŃ(120) - ruch dobowy Księżyca.
Jeżeli przedstawiony algorytm moglibyśmy napisać jako program w jakimkolwiek języku np. w Basic-u czy nawet zwykłym arkuszu kalkulacyjnym i wprowadzalibyśmy odpowiednie dane, zapewne po wyliczeniach doszlibyśmy do prawidłowych wniosków. Jednym takim spostrzeżeniem byłoby, że dokładnie po 19 latach fazy Księżyca powtarzały by się w tych samych datach kalendarzowych dlaczego tak się dzieje? Ale za czym to wyjaśnię trochę jeszcze napiszemy o teorii ruchu Księżyca po sferze niebieskiej pod względem jego widoczności. Zacznijmy od nowiu Księżyca dobrze nam znanego występuje wówczas kiedy znajduje się na jednej linii pomiędzy Słońcem, a Księżycem. Jest to źle opisane ponieważ jeżeli tak by się stało musiało dojść do zaćmienia Słońca, a Księżyc znajdował by się jednym z węzłów na swojej orbicie. Jego orbita przecinała by się ekliptyką. Tak oczywiście nie jest wyniku już wspomnianego nachylenia płaszczyzny orbity księżycowej do płaszczyzny drogi Słońca jaką wykonuje on po sferze niebieskiej wartość kąta średnio wynosi ok. 5,15*. Nów Księżyca może przypadać w dowolnym momencie na ekliptyce kiedy długość ekliptyczna Słońca i Księżyca są sobie równe. Natomiast szerokość ekliptyczna Księżyca zmienia się od (-/+ 5,15*) i nów przypada nie zawsze kiedy Słońce-Księżyc-Ziemia znajduje się na jednej linii lecz kątowo odchylona o wartość podanego kąta. Analogicznie odnosi się również do fazy pełni Księżyca. Umówmy się, że w naszych rozważaniach nów i pełnia Księżyca znajdują się na jednej linii. Podczas nowiu odległość kątowa pomiędzy Słońcem, a Księżycem wynosi 0*. Księżyc jest niewidoczny ponieważ jego wschód i zachód odbywa się w tych samych godzinach co nasza dzienna gwiazda. W miarę upływu czasu odległość kątowa Słońca do Księżyca zwiększa się i jego tarcza przyjmuje kształt sierpa, który zawsze zwrócony jest ku Słońcu. Księżyc widoczny jest po zachodzie Słońca i średnio dobowo elongacja wzrasta o 12,8*. Przeliczając to na miarę godzinowa każdej doby zachodzi ok. 52 minut później. Dotyczy to również jego wschodów, który jest niewidoczny ze względu Słońca przebywającego na sferze niebieskiej.
Załączniki
TEORIA ZAĆMIEŃ(120) - ruch dobowy Księżyca.
TEORIA ZAĆMIEŃ(120) - ruch dobowy Księżyca.
face_obraz.jpg (12.75 KiB) Przejrzano 504 razy
ODPOWIEDZ

Wróć do „Astronomia teoretyczna”